Erikbreen

De Erikbreen is een relatief kleine gletsjer aan de noordkant van het Liefdefjord, in het noordwesten van Spitsbergen. Zoals veel van deze kleinere gletsjers op Svalbard is ook de Erikbreen een polythermische gletsjer*. 

Veel van de gletsjers op Svalbard 'gedragen' zich anders dan elders op de wereld. In enkele jaren tijd kunnen ze zich snel uitbreiden om vervolgens in een zelfde tempo terug te trekken. Het kan dan wel 50 tot 100 jaar duren voordat ze weer in beweging komen. De Erikbreen is daar een goed voorbeeld van. In het Engels noemen we ze 'surging' of 'pulsating' glaciers.

Erikbreen - Svalbard

Eén van de gevolgen van opwarming van de aarde is het afsmelten van de ijskappen en gletsjers. In een in 2011 gepubliceerde studie van het Geosciences Department van de Universiteit van Oslo (UiO) stelt Professor Jon Ove Hagen, dat het smelten van het ijs van de kleinere gletsjers in het Noordpoolgebied evenveel bijdraagt in de stijging van de zeespiegel als de hoeveelheid smeltwater afkomstig van de Groenlandse gletsjers. Alleen al in de drie zomermaanden waren de afsmeltende gletsjers op Svalbard goed voor zo'n vier en een half miljoen ton smeltwater per uur.

De Erikbreen, gefotografeerd vanaf de Antigua, varend in het Liefdefjord.

Zicht vanaf de flank van de Erikbreen  op de Monacobreen (in het midden) en rechts de Seligerbreen.

Gedurende de laatste 100 jaar heeft de Erikbreen zich langzaam 'teruggetrokken', waardoor het smeltwatermeer achter de morenewal werd gevormd. Foto: Norsk Polarinstitutt (ID25160/779). Deze luchtopname werd in 2011 gemaakt.

Vergelijk de kaart met de luchtfoto hierboven. Open de digitale kaart van Svalbard om nog meer in te zoomen. Met behulp van de kaart kun je opmeten hoeveel de gletsjer is terug getrokken. Dit deel van de digitale kaart is gebaseerd op data uit 1990. De luchtfoto is gemaakt in 2011. Bron: Kart over Svalbard, Norsk Polarinstitutt.

De roodbruine kleur van het smeltwater wordt veroorzaakt door in het gletsjerijs meegevoerde ijzerhoudende puin.

Gletsjers in soorten en maten.

Gletsjers kunnen globaal in 3 soorten worden verdeeld:
- op basis van vorm en helling.
- op basis van vorm en grootte.
- op basis van thermische eigenschappen.

Kijkend naar een gletsjer op basis van de thermische eigenschappen kan een onderverdeling in 3 groepen worden gemaakt:
- 'koude' gletsjers, waarbij de temperatuur van het ijs minimaal lager is dan -0,5° C.

- 'warme' gletsjers, waarbij de ijstemperatuur rond de 0° C ligt. Deze waarde geldt zowel voor het ijs aan de boven- als aan de onderkant van de gletsjer.

- polythermische gletsjers zijn gletsjers waarvan de ijstemperatuur vanaf een bepaalde diepte op 0° C ligt.

In "Den Norsk Los no.7 Svalbard & Jan Mayen" staat op de pagina's 15 t/m 19 een woordenlijst Noors-Nederlands (met ook vertalingen naar het Engels, Duits en Frans). De pdf is te downloaden op de website van de Noorse Topografische Dienst (Statens Kartverk).

Embleem van het Norsk Polarinstitutt.