Vulkanen in de kunst
Eind achttiende, begin negentiende eeuw was de uitbarsting van de Vesuvius een geliefd thema in de Europese schilderkunst. Het werd zo veelvuldig gebruikt, dat je bijna zou kunnen denken, dat het natuurfenomeen inderdaad aan de orde van de dag was. Echter: tussen 1779 en 1850 zijn er maar zes grote uitbraken geweest. In 1822 was kunstschilder Joseph Rebell (Wenen 1787 – 1828 Dresden) zelf ooggetuige van de uitbarsting. Afbeeldingen van de vuurspuwende Vesuvius ontstonden niet enkel op basis van directe observatie. Veel kunstenaars varieerden op composities van hun voorgangers en versterkten het schilderkunstige effect met een slimme combinatie van lichtbronnen: gloeiende lava en maneschijn.
'De Uitbarsting van de Tarawera' van Charles Blomfeld hangt in het Rotorua Museum of Art & History, Rotorua. Op 10 juni 1886 vond de meest verwoestende uitbarsting in de recente geschiedenis van Nieuw-Zeeland plaats. Er kwamen 120 mensen om het leven. De wereldberoemde Witte en Roze Terrassen aan de voet van de berg werden daarbij verwoest.
Stromboli
De uitbarsting van de Stromboli op 30 augustus 1842, door Jean Charles Joseph Rémond (RDV6304).
Etna
Het Romeinse Theater van Taormina met op de achtergrond de Etna, 1828, door Louise-Joséphine Sarazin de Belmont (RDV6285).
Vesuvius
|
|
Links: Napels met de Vesuvius op de achtergrond, 1821, door Louis Leopold Robert (RDV6295). Rechts: Zicht op de Vesuvius vanaf de ruïnes van Pompeï, circa 1827. Geschilderd door André Giroux (RDV6298).
De krater op de top van de Vesuvius, circa 1778, Thomas Jones Trefonnen (RDV6291).
De uitbarsting van de Vesuvius in 1779, Anicet Charles Gabriel Lemonnier (RDV6293).
De kust bij Napels ten tijde van de uitbarsting van de Vesuvius in 1820, Johan Christian Dahl (RDV6300).
Merapi
