Nederlandse Walvisvaart
|
Na de ontdekking van Svalbard/Spitsbergen door Willem Barentsz in 1596 zou het nog enkele jaren duren, voordat de walvisvaart in de noordelijke wateren rond Groenland en Spitsbergen op gang kwam. In de berichten van de eerste zeevaarders, op zoek naar een noordelijke doorvaart naar de oost, werd melding gemaakt van grote hoeveelheden walvissen in de wateren rond Groenland. Pas na 1600 werden de eerste, puur op de walvisvangst gerichte expedities ondernomen. De in hoofdzaak Engelse en Nederlandse zeevaarders hadden aanvankelijk weinig kennis van vangsttechnieken. Veelvuldig werden Basken, die experts waren op dit gebied, ingehuurd op Engelse en Nederlandse schepen.
|
|
Smeerenburg
In 1614 werd op de zuidoostpunt van Amsterdamøya (Amsterdam Eiland) begonnen met de bouw van Smeerenburg. Verenigd in de Noordsche Compagnie (1614-1642) bouwden walvisvaarders uit Amsterdam, Enkhuizen, Rotterdam, Hoorn, Delft, Veere en Middelburg, op deze plek uiteindelijk zo'n 8 dubbele ovens, waarin het spek van de in de buurt gevangen walvissen werd gekookt. Hier werd ook de traan verpakt en naar Nederland verscheept. Uit archeologisch onderzoek, onder andere uitgevoerd door het Arctisch Centrum van de RuG, wordt duidelijk, dat Smeerenburg in haar hoogtij-dagen bestond uit ongeveer 17 huizen, die onderdak boden aan zo'n 200 mensen. Voorts was er een smederij.
|
Walvisvangst bij de kust van Spitsbergen, in 1690 geschilderd door Abraham Storck.
|
|
Plattegrond van Smeerenburg op Amsterdamøya. Gids Andreas Umbreit (rechts) wijst op de laatste restanten van de blubberovens.
|
|
|
|
|
|
In Museum Sorgdragen in Hollum (Ameland) is een maquette van Smeerenburg te bezichtigen. In het dorp zijn 7 dubbele blubberovens en een enkele oven gebouwd. In een rij daarachter, de woningen en werkplaatsen.
Van links naar rechts: de dubbele oven van Delft, de enkele oven van Enkhuizen, de twee ovens van Veere en geheel rechts die van Vlissingen. Oostelijk hiervan stonden nog de ovens en bijbehorende gebouwen van Middelburg en Amsterdam. De meest westelijke oven, van Hoorn, stond circa 20 meter links van die van Delft.
|
|
Het verblijf op Spitsbergen was hard en zwaar. De extreme weersomstandigheden, het zware werk en het matige voedsel eistten een zware tol. Vele walvisvaarders keerden dan ook niet in Nederland terug. In het Museum Sorgdrager in Hollum (Ameland) is een graf, vermoedelijk afkomstig van de begraafplaats bij de Zeeuwse Uitkijk (Utkikpynten) op het Ytre Norskøya.
Bronnen en media
Smeerenburg Gravneset, Europe's first oil adventure
Kristin Prestvold Longyearbyen, 2001 (in GeoGraphixs mediatheek) |
Wildernis, woongebied en wingewest.
Een geschiedenis van de poolgebieden. Louwrens Hacquebord, Atlas Contact. |
De Noordse Compagnie
1614 - 1642 Louwrens Hacquebord Walburg Pers 2014 |
|
Walvisvaart in de gouden eeuw,
opgravingen op Spitsbergen L. Hacquebord en W. Vroom Amsterdam, 1988 |
|
Titelfoto: Uitsnede van het olieverfschilderij, gemaakt door Abraham Storck. De titel van het schilderij is: "Walvisvangst in de Poolzee". Drie Hollandse walvisvaarders varen in de Poolzee tussen walrussen en ijsschotsen. De bemanning jaagt op walvissen, terwijl ze zich de ijsberen van het lijf proberen te houden. In Europa was de vraag naar walvistraan sterk gestegen, omdat het een goede vervanger bleek voor plantaardige oliën waar kaarsen, smeermiddelen, lampolie en zeep van werden gemaakt. Bron: Rijksmuseum, Amsterdam. Het tweede schilderij op deze pagina, eveneens van de hand van Storck, draagt de titel: "Walvisvangst bij de kust van Spitsbergen". Dit schilderij is te zien in het Zuiderzeemuseum in Enkhuizen.