Zeekaap

Met de komst van betere navigatiemiddelen verdwenen ze bijna allemaal van onze zeekust: de zeekapen. Alleen al in ons waddengebied hebben er zo'n 24 kapen gestaan. Daarvan zijn er nu nog maar een handvol van over.

Een kaap of zeekaap was een opvallend herkenningspunt aan de kust. Kapen werden gebouwd op zandplaten, aan het uiteinde van een in zee stekende pier of dam of boven op een duintop. Omdat de meeste kapen geen verlichting droegen waren ze alleen bij daglicht bruikbaar: een zogenaamd dagmerk-baken. Iedere zeekaap had een andere specifieke vorm, waardoor zeevarenden hun positie aan de hand van de vorm van de kaap konden vaststellen. Sommige kapen waren wel tot 30 meter hoog en waren in eerste instantie van hout gemaakt, later ook van (giet)ijzer.

De houten kaap op het Kobbeduun, Schiermonnikoog op een koude januaridag in 2019. (VRS8709).

Links: Kaap op het Willemsduun, Schiermonnikoog. De andere kaap staat westelijker op het Kobbeduun. (DSCN4203).

Hierboven: Kaap op het Oerd, op de oostkant van Ameland. (VRS4428).

Iets verder weg....

Kaap op Amsterdamøya, Svalbard (Spitsbergen). (RDV5637).