Wolken wijzen het weer |
|
Wolkenvormen
Er gaat bijna geen dag voorbij of we zien in Nederland de meest fraaie wolken aan de lucht, zeker in het waddengebied. De grote verscheidenheid aan wolken zijn het gevolg van uiteenlopende omstandigheden, die tot hun vorming hebben geleid. Volgens een internationaal geldend systeem worden wolken in in vier families' ingedeeld:
1. Hoge wolken
2. Middelhoge wolken
3. Lage wolken
4. Verticaal ontwikkelde wolken
1. Hoge wolken
2. Middelhoge wolken
3. Lage wolken
4. Verticaal ontwikkelde wolken
Vervolgens worden wolken ingedeeld in tien 'geslachten'. Deze wolkengeslachten vallen onder een familie, of een combinatie van families. Daarnaast is er een verder onderscheid in soorten en ondersoorten.
Hoge wolken
Cirrus (Ci)
Afzonderlijke wolken in de vorm van witte, fijne draden of veren. De wolken bestaan vrijwel geheel uit ijskristallen en hebben een vezelig uiterlijk met een zijdeachtige glans.
Hoogte: tussen de 6 en 12 kilometer.
Afzonderlijke wolken in de vorm van witte, fijne draden of veren. De wolken bestaan vrijwel geheel uit ijskristallen en hebben een vezelig uiterlijk met een zijdeachtige glans.
Hoogte: tussen de 6 en 12 kilometer.
Cirrocumulus (Cc)
Een laag of bank van kleine witte wolken, zonder schaduw.
Hoogte: tussen de 6 en 12 kilometer.
Een laag of bank van kleine witte wolken, zonder schaduw.
Hoogte: tussen de 6 en 12 kilometer.
Cirrostratus (Cs)
Een doorzichtige, witachtige wolkensluier.
Een doorzichtige, witachtige wolkensluier.
Middelhoge wolken
Altocumulus (Ac)
Een laag of bank van witte of grijze wolken, meestal met schaduw.
Een laag of bank van witte of grijze wolken, meestal met schaduw.
De Altocumulus lenticularis wordt ook wel 'lenswolk' genoemd. De opvallende afgeronde vorm van de wolk kan ontstaan door een golvende luchtstroming in heuvelachtig terrein of in berggebieden. Wanneer er sprake is van een krachtige luchtstroom, die aan de loefzijde van een heuvel of berg omhoog wordt gedwongen, kan er boven de bergtop door afkoeling en condensatie wolkvorming plaatsvinden. De krachtige wind veroorzaakt de kenmerkende afronding aan de bovenzijde van de wolk. Heeft de luchtmassa eenmaal de top van de berg gepasseerd, dan zal deze weer dalen. Deze dalende luchtmassa warmt op en wanneer deze onverzadigd raakt, zal de wolk vervolgens oplossen. Deze situatie doet lijken alsof de lenswolk min of meer permanent boven dezelfde plaats hangen, terwijl de luchtmassa gewoon verder stroomt.
Linksonder: vorming van een lenswolk hoog boven de Tasman Gletsjer in de Zuidelijke Alpen van Nieuw-Zeeland. Door de dalende luchtstroming aan de rechterzijde van de bergpiek lost de wolk op en is het oostelijk deel van het Zuidereiland op deze dag, 28 november 2010, geheel wolkenloos. Aan de westkant van de Alpen is het beeld heel anders. Een zware wolkenmassa perst zich richting de bergtoppen (RDV9328).
|
|
Rechtsboven: Lenswolken boven de Reeti en de Faulhorn vlakbij de Axalp, waar vliegtuigen van de Zwitserse luchtmacht dikwijks oefenen. De wolken wijzen de vliegers op het voorkomen van snelle luchtstromen (VRS7655).
Altostratus (As)
Een grijs- of blauwachtige wolkenlaag, die meestal de hele lucht bedekt. De zon schijnt er wazig doorheen.
Een grijs- of blauwachtige wolkenlaag, die meestal de hele lucht bedekt. De zon schijnt er wazig doorheen.
Nimbostratus (Ns)
Een grijze, vaak donkere wolkenlaag met een wazige basis, als gevolg van de neerslag uit de wolk.
Een grijze, vaak donkere wolkenlaag met een wazige basis, als gevolg van de neerslag uit de wolk.
Lage wolken
Stratus (St)
Doorgaans een grijze wolkenlaag met een vrij gelijkmatige basis.
Doorgaans een grijze wolkenlaag met een vrij gelijkmatige basis.
Stratocumulus (Sc)
Een laag of bank van witachtige- of grijze wolken.
Een laag of bank van witachtige- of grijze wolken.
Op de satellietfoto van Schotland, gemaakt op 18 december 2021, is een groot deel van het land bedekt onder een pakket van zowel stratus als stratocumulus bewolking. Dat zich deze bewolking hier met name in de glens (dalen) en in de lager gelegen delen heeft gevormd is het gevolg van temperatuur-inversie. In het hogedrukgebied, dat zich boven het land heeft ontwikkeld, is de temperatuur van de onderste luchtlaag, aan het aardoppervlak, lager dan in de hoger gelegen delen. Het in de koudere lucht opgenomen vocht is gecondenseerd waardoor zich (stratus)wolken hebben gevormd. Deze bewolking is 'opgesloten' in de dalen. Het lijkt dat de bergen op de wolken drijven, zoals op de foto's van Phil Waite en Peter Craig.
Deze foto werd op zaterdag 18 december 2021 door een satelliet van het Joint Polar Satellite System (JPSS) gemaakt van Schotland. In de glens en de lager gelegen delen hebben zich wolken gevormd, terwijl de hoger gelegen delen baden in de zon. Foto: NASA Worldview Snapshots. Bron BBC News, 18 december 2021.
|
|
Op deze zelfde dag maakte Phil Waite uit Strathpeffer de linker foto van de temperatuur inversie in de Glen Torridon vanaf de top van de Sgurr Dubh kijkend in de richting van Liathach en Beinn Eighe. Een andere klimmer, Peter Craig fotografeerde Liathach vanaf de Spidean Coire nan Clach. Bron BBC News, 20 december 2021.
Verticaal ontwikkelde wolken
Cumulus (Cu)
Een afzonderlijke, dichte wolk met scherp begrensde randen, die zich verticaal ontwikkelen in de vorm van bulten. De bovenkant van de cumulus lijkt wel op een bloemkool.
Een afzonderlijke, dichte wolk met scherp begrensde randen, die zich verticaal ontwikkelen in de vorm van bulten. De bovenkant van de cumulus lijkt wel op een bloemkool.
Een mooie augustus zomerdag op Het Bildt. De laagste bewolking wordt gevormd door cumulus, terwijl daarboven cirrus is te zien (RDV3740).
|
Cumulonimbus (Cb)
Een dichte en machtige wolkenmassa met een krachtige verticale ontwikkeling. De cumulonimbus wordt ook wel 'buienwolk' genoemd. De wolk bestaat uit (onderkoelde) waterdruppels, hagel en ijskristallen. |
|
Boven het Wad bij Ameland pakken dikke cumulonimbuswolken samen. In de verte is al een fikse regenbui te zien (RDV4109).
Wolkenfamilies en geslachten. Foto gemaakt in Natuurmuseum Terschelling. VRS3307.
Bijzondere wolken
Kelvin-Helmholtz wolken
Deze redelijk zeldzame fluctuswolken* zijn genoemd naar de natuurkundigen Hermann von Helmholtz en William Thomson. Deze laatste is beter bekend als Lord Kelvin. De beide wetenschappers hebben veel onderzoek verricht naar turbulente luchtstromingen. Ze beschreven de onstabiliteit tussen twee parallelle lagen en de interactie tussen die lagen. Die lagen kunnen twee vloeistoffen zijn, één vloeistof en één luchtlaag of twee luchtlagen. Thomson is vooral bekend als de naamgever van zijn 'Kelvin-schaal', die tot op de dag vandaag nog altijd in de wetenschap wordt gebruikt.* Fluctus is het latijnse woord voor golf.
Deze foto werd in de buurt van Auckland, Nieuw-Zeeland, gemaakt. Het gaat hier om een foto van Kelvin-Helmholtz wolken. Ze komen niet zo heel vaak voor en ontstaan wanneer de atmosfeer instabiel is. Foto: Tony Cooper. Bron: TV1 News New Zealand, 2 december 2020.
Man-Made
|
Ten tijde van de eerste COVID-lockdown in het voorjaar van 2020 waren ze een zeldzaam verschijnsel: condensatiestrepen. Nu de luchtvaart weer redelijk op gang is gekomen zijn ze weer de gewoonste zaak van de wereld.
|
|
Mooie wolken?
Heb je een mooie of bijzondere wolk gezien? Maak er een foto van en stuur hem naar ons op. Vermeld ook even waar en wanneer de foto is gemaakt.
Bronnen en media
|
De allereerste Internationale Wolkenatlas werd in 1896 door het International Meteorological Committee gepubliceerd. Tegenwoordig staat de atlas, gepubliceerd door the World Meteorological Organisation online.
|
|
In de GeoGraphixs-mediatheek:
|
Bosatlas van het klimaat
Naast een grote hoeveelheid informatie over weer en klimaat in Nederland (en daarbuiten) vind je er (op bladzijde 84) ook een handige determinatietabel voor wolken.
|
|