Bewegend Rotorua en Taupo
De geothermische zones rond de steden Rotorua en Taupo.
Het Noorder Eiland van Nieuw-Zeeland kent een aantal actieve vulkanische zones, waaronder Whakaari (White Island) in de Bay of Plenty op zo'n 50 kilometer uit de kust ten noordoosten van Whakatane. Volg je in een vliegtuig dan een rechte lijn in zuid-westelijke richting, dan vlieg je vervolgens over het grote geothermische gebied rond de stad Rotorua. Enkele tientallen kilometers verder vlieg je over Lake Taupo, een gigantische met water gevulde caldera.
Het Noorder Eiland van Nieuw-Zeeland kent een aantal actieve vulkanische zones, waaronder Whakaari (White Island) in de Bay of Plenty op zo'n 50 kilometer uit de kust ten noordoosten van Whakatane. Volg je in een vliegtuig dan een rechte lijn in zuid-westelijke richting, dan vlieg je vervolgens over het grote geothermische gebied rond de stad Rotorua. Enkele tientallen kilometers verder vlieg je over Lake Taupo, een gigantische met water gevulde caldera.
Rotorua geothermische zone
Wanneer je de stad Rotorua inrijdt, weet je meteen, dat je in een geothermisch gebied zit. Als je nog niet hebt opgemerkt, dat er hier en daar zomaar stoom uit de grond komt, dan had je vast al eerder je neus dichtgeknepen. Zo'n beetje de hele stad 'ruikt' naar bedorven of rottende eieren. Na enkele minuten ben je daar wel aan gewend en kun je verder op onderzoek uit.
Even ten zuiden van de stad, aan de hoofdweg naar Taupo ligt het Te Puia geothermische park. Iets verder zijn de Waimangu Volcanic Valley, Wai-O-Tapu en Orakei Korako. |
Whakarewarewa - Te Puia
Waimangu Volcanic Valley
Uitbarsting van de Tarawera
De Uitbarsting van de Tarawera op 10 juni 1886, geschilderd door Charles Blomfield. Deze foto van het schilderij werd gemaakt in het Museum of Art & History in Rotorua. Rechts: Flyer van de Tarawera tentoonstelling in het museum van Rotorua.
|
Lake en Mount Tarawera op een mooie winterdag. Niets wijst op de verwoestende uitbarsting in juni 1886. Onze foto werd van ongeveer de zelfde positie gemaakt als die van kunstschilder Blomfield van de uitbarsting maakte. Lake Tarawera, juli 2014.
|
De Roze en Witte Terrassen van Lake Rotomahana
Op de voorgrond de roze, op de achtergrond de witte terrassen. Het schilderij is gemaakt door John Barr Clarke (1835-1913). Een kopie van dit werk is te zien in het museum van Rotorua. Van die kopie is deze foto gemaakt.
|
De Witte en Roze terrassen van Rotomahana (Warm Meer) waren tot aan de dag van de uitbarsting van de Tarawera, op 10 juni 1886, een bezienswaardigheid, die jaarlijks vele toeristen, uit binnen- en buitenland, naar dit gebied brachten. Het waren niet alleen toeristen, ook beroemde fotografen als Alfred Burton en Charles Spencer werden aangetrokken door de schoonheid van het landschap. In 1885, een jaar voor de uitbarsting, verbleef kunstschilder Charles Blomfield hier voor langere tijd. Hij maakte o.a. het schilderij van de uitbarsting. Het schilderij van John Barr Clarke (op de foto hiernaast) is de ligging van de beide terrassen goed te zien. Ten tijde van de uitbarsting waren dit de grootste en mooiste terrassen van de wereld. Ze waren in duizenden jaren gevormd door de afzetting van mineralen uit de heet water bronnen in het gebied.
|
'Pink and White Terraces rediscovered'
Deze kop verscheen in 2011 in diverse Nieuw-Zeelandse media, nadat seismisch onderzoek door onder andere GNS Science en de Universiteit van Waikato naar de bodem van Lake Rotomahana had aangetoond, dat er delen van de bij de Tarawera eruptie van 1886 vernielde Roze en Witte terrassen waren gevonden. Een mooier kado kon men in de Waimangu Volcanic Valley in het jaar van de 125ste verjaardag van de uitbarsting niet wensen. In februari van 2011 werd een deel van de Roze Terrassen gevonden en in juni een deel van de Witte Terrassen. Vervolgonderzoek in maart 2012 bevestigde, dat maar liefst drie kwart van de Roze Terrassen geheel intact zouden zijn, in tegenstelling tot de Witte Terrassen, daar deze tijdens de eruptie van de Tarawera aanzienlijk meer schade moeten hebben opgelopen. Toch werden de bevindingen betwijfeld, hetgeen in later in 2012 en nogmaals in 2014 leidde tot nieuw onderzoek van GNS. De in 2016 gepubliceerde conclusie stelt, dat de terrassen zo goed als zeker door de Tarawera-uitbarsting zijn verwoest.
Lees hier het artikel op New Zealand.com. Klik hier voor de website van de Waimangu Volcanic Valley.
Deze kop verscheen in 2011 in diverse Nieuw-Zeelandse media, nadat seismisch onderzoek door onder andere GNS Science en de Universiteit van Waikato naar de bodem van Lake Rotomahana had aangetoond, dat er delen van de bij de Tarawera eruptie van 1886 vernielde Roze en Witte terrassen waren gevonden. Een mooier kado kon men in de Waimangu Volcanic Valley in het jaar van de 125ste verjaardag van de uitbarsting niet wensen. In februari van 2011 werd een deel van de Roze Terrassen gevonden en in juni een deel van de Witte Terrassen. Vervolgonderzoek in maart 2012 bevestigde, dat maar liefst drie kwart van de Roze Terrassen geheel intact zouden zijn, in tegenstelling tot de Witte Terrassen, daar deze tijdens de eruptie van de Tarawera aanzienlijk meer schade moeten hebben opgelopen. Toch werden de bevindingen betwijfeld, hetgeen in later in 2012 en nogmaals in 2014 leidde tot nieuw onderzoek van GNS. De in 2016 gepubliceerde conclusie stelt, dat de terrassen zo goed als zeker door de Tarawera-uitbarsting zijn verwoest.
Lees hier het artikel op New Zealand.com. Klik hier voor de website van de Waimangu Volcanic Valley.
Meer over de uitbarsting van de Tarawera kun je lezen in dit artikel van de New Zealand Geographic: 'The Night Tarawera awoke'. In het museum is een permanente tentoonstelling aan deze indrukwekkende gebeurtenis gewijd. Het museum is overigens op dit moment, juni 2018, gesloten vanwege werkzaamheden het museum beter te beschermen tegen aardbevingsschade.
Met behulp van Lidar-techniek hebben wetenschappers van het NIWA (National Institute of Water and Atmospheric Research, Nieuw-Zeeland) de positie van de Witte- en Roze Terrassen kunnen bepalen. In deze korte video van TV One kun je zien hoe. Meer informatie vind je in het bijbehorende artikel. (TV One New Zealand, 28 november 2018).
|
|
Wai-O-Tapu
Het geothermische gebied van Waiotapu is een gebied van een kleine 20 vierkante kilometer aan de zuidoost flank van de Maungakakaramea (de Regenboog Berg). Het gebied bestaat uit een groot aantal kraters, borrelende modderpoelen en fumarolen. Een deel van het gebied is toegankelijk voor het publiek: Wai-O-Tapu.
|
Lady Knox Geiser, Wai-O-Tapu.
|
Orakei Korako
Niet ver van de Waimangu Volcanic Valley ligt Orakei Korako. Op betrekkelijk korte afstand zijn er te midden van bubbelende modderpoelen zo'n 23 geisers actief. Het Emerald Terrace (zie foto hiernaast) is het grootste in zijn soort in Nieuw-Zeeland.
In 2010 en 2014 maakte een bezoek aan Orakei Korako deel uit van het GeoGraphixs excursieprogramma. Op de Noarderljocht website vind je de fotoreportage. |
Op een aantal plaatsen aan de doorgaande weg van Rotorua naar Taupo zijn de gevolgen van voorgaande vulkaanuitbarstingen goed zichtbaar:
Geothermische verschijnselen in de Vulkanische Zone van Taupo.
Bekijk ook de fotoreportages over de bijzondere landschappen van Nieuw-Zeeland op Noarderljocht.com.
Waarschuwing voor gevaarDe Nieuw-Zeelanders zijn wel wat gewend op het gebied van aardbevingen en vulkaanuitbarstingen. Het land beschikt over een goed waarschwingssysteem, waardoor mensen tijdig kunnen worden gewaarschuwd. Toch kan niet altijd worden voorkomen, dat er ongelukken gebeuren. Bij de zware aardbeving in het gebied rond de stad Christchurch kwamen 190 mensen om het leven. De materiële schade liep in de miljarden dollars.
GeoNet beheert een waarschwingssysteem tegen vulkanische activiteit. Op de website van GeoNet van elke Nieuw-Zeelandse vulkaan aangegeven, welk risico deze vormt. Bovendien zijn er bij de meeste vulkanen webcams geplaatst. |
Klik op de case study van je keuze om verder te gaan.